Ilakkana Tamilan

 அகத்தியம் பற்றி எழுதுக. இது அகத்தியரால் எழுதப்பட்ட இலக்கண நூலாகும். இது முதல் சங்கத்தில் தோன்றி முச்சங்கத்திலும் இருந்தது; இந்நூல், முழுமம் கிடைக்கவில்லை. உரையாசிரியர்களால் மேற்கோள்களாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட சில நூற்பாக்களே கிடைத்துள்ளன.  இந்நூற்பாக்களும் தொல்காப்பயம் போன்று திட்பமும், நுட்பமும் உடையனவாக இல்லை. தொல்காப்பியத்திற்கு அகத்தியமே மூலநூல் என்னும் கருத்தும் நிலவுகின்றது. இது 12,000 சூத்திரங்களால் ஆனது எனக் கருதப்படுகின்றது.  எழுத்து, சொல், பொருள். யாப்பொடு அரசியல், அமைச்சவியல், பார்ப்பனவியல், சோதிடவியல் முதலானவற்றுக்கும் இலக்கணம் கூறுவது “ஆனாப் பெருமை

  வள்ளலார் அருளிய பாடல்கள் : தருமமிகு சென்னையில் கந்தக் கோட்டத்து இறைவனை இராமலிங்கர் வணங்கி மனமுருகிப் பாடி மகிழ்வார். இப்பாடல்களின் தொகுப்புதான் தெய்வமணிமாலை. “ஒருமையுடன் நினது திருமலரடி நினைக்கின்ற உத்தமர்தம் உறவு வேண்டும். உள்ளொன்று வைத்துப் புறம்பொன்று பேசுவார். உறவு கலவாமை வேண்டும்” என்பன போன்ற அற்புதமான பாடல்கள் கற்போரை மனமுருகச் செய்யும். இராமலிங்கர்.  ‘வடிவுடை மாணிக்கமாலை என்னும் நூலையும், திருவொற்றியூர்ச் சிவபெருமான் மீது ‘எழுத்தறியும் பெருமான் மாலை‘ என்னும் நூலையும் பாடினார். இவர் பொதுமை

எப்போது நோய் மிகும்?  ‘உடம்பார் அழியின் உயிரார் அழிவர்‘ என்பர், திருமூலர். திருவள்ளுவர் மருந்து என்னும் ஓர் அதிகாரத்தையே படைத்து உள்ளார். ஆங்கில மருத்துவம் நோய்க்கிருமிகளைக் கண்டறிந்து அழிப்பதைக் கூறுகிறது. நுண்ணுயிர் பெருக்கம் இயற்கையான ஒன்றே.  அவற்றை அழிக்க முனைகின்றபோது, அம்மருத்தால் உடலுக்கும் ஊறு விளையும். உடல் உறுதியாய் இருப்பதற்கு வாதம், பித்தம், சீதம் இம்மூன்றின் சமநிலையே காரணமாகும். அவற்றின் சமநிலை தவறும் போது நோய்மிகும்.                

 காந்தியடிகள் சிறுவனாக இருந்தபோது குஜராத்திப் பாடல் ஒன்றைக் கேட்டார். “தாகத்திற்கு நீர் தருவதில் ஒன்றுமில்லை; தீமை செய்தவர்க்கும் நன்மையே செய்; உண்மைப் பொருண்மை உண்டு” என்ற அப்பாடல் இன்னாசெய்யாமை என்னும் கருத்தை அவருள் விதைத்தது. அன்பு செலுத்துதல் : காந்தியடிகள் பள்ளியில் படித்துக் கொண்டிருந்த போது சிரவண பிதுர்பத்தி என்ற நாடக நூலைப் படித்தார். அதில் சிரவணன் என்ற இளைஞன் பார்வையற்ற தன் தாய், தந்தையரைக் காவடியில் தூக்கிச் செல்லும் ஒரு காட்சிப் படம் இருந்தது. அதைப்

நான் ஒரு தேசபக்தன் என்னைப் பொருத்தவரை தேசாபிமானமும் மனிதாபிமாணமும் ஒன்றுதான். நான் ஒரு தேசபக்தன், அதற்கு அடிப்படைக் காரணம் நான் மனிதனாக இருப்பதும், அதற்குமேல் மனிதாபிமானியாக இருப்பதும் ‘தான் ” என்று அவரே கூறுகிறார்.  அவர் இராமனைப் போற்றியதும், அவன் மனிதனாகப் பிறந்து, மனிதப் பண்புகளால் உயர்ந்து, மானுடரோடு மற்ற உயிரினங்களையும் உடன் பிறந்தவர்களாக ஏற்று, உலகம் உய்ய வழி நாட்டியதால்தான். மனிதனாக இருப்பதே பெருமைக்குரியது. மனிதர் மொழியாலும் நாட்டாலும் உணர்த்தப்படுவதைக் காட்டிலும், மனிதத் தன்மையால் பிறருக்கு

   ” சங்க காலம் ஒரு பொற்காலம் “ பழந்தமிழர் வாழ்வியல் முறைகளை சங்க இலக்கியத்தின் வாயிலாக அறியலாம். அவர்கள் இயற்கையோடு இணைந்து வாழ்ந்தனர். அவர்களிடம் வேறுபாடு இல்லை.  மனிதநேயம் மிகுந்து இருந்தது. வீரத்தில் சிறந்து விளங்கினாலும் கொடையில் அதைவிடச் சிறந்து விளங்கினார்கள். அரசர் முதல் அனைவரும் வேறுபாடின்றி பழகினார். ஆதலால் சங்க காலம் பொற்காலம் என்னும் தகுதியைப் பெறுகின்றது. அனைவரும் சமம்  மக்கள் அனைவரும் பிறப்பால் ஒரே தன்மையினர் ஆவர். தொழிலால் அவர்கள் வேறுபடுகின்றனர். பிறப்பொக்கும் எல்லா